Η Περιβαλλοντική Ομάδα του σχολείου μας με θέμα «ΤΟ ΝΕΡΟ ΩΣ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΟ» με υπεύθυνη καθηγήτρια την κ. Χρονάκη Φιλαρέτη, φιλόλογο, υποδ/ντρια και συνοδούς καθηγητές την κ. Κοκοτσάκη Αντωνία, Γαλλικής φιλολογίας και κ. Λαζαρίδου Αλίκη, Φυσικής Αγωγής, επισκέφτηκε το Περιβαλλοντικό πάρκο στο Μπουραζάνι Ηπείρου από 9 έως και 13 Μαρτίου 2011.

Γεγονός είναι ότι η αναχώρησή μας με το πλοίο της γραμμής Ηράκλειο-Πειραιάς δεν έγινε και με τις καλύτερες προϋποθέσεις, θυελλώδεις άνεμοι σε συνδυασμό με τσουχτερό κρύο, χιονόβροχο και χαλάζι, συνθήκες πρωτόγνωρες για την πόλη του Ηρακλείου, ανησύχησαν όλους εμάς, γονείς, μαθητές και καθηγητές και μας έκαναν να σκεφτούμε ότι αυτός ο απρόβλεπτος παράγοντας ίσως να επηρέαζε την ποιότητα της εκπαιδευτικής μας επίσκεψης που με τόσο μεράκι είχαμε οργανώσει! Ευτυχώς διαψευστήκαμε από το ίδιο κιόλας βράδυ. Κάναμε υπέροχο ταξίδι και η επόμενη μέρα με τον ολόλαμπρο ήλιο, τον καταγάλανο ουρανό και το ζεστό καιρό μας θύμιζε περισσότερο συνήθεις καιρικές συνθήκες Κρήτης παρά Αττικής και Πελο­ποννήσου.

Μετά από μια πολύωρη αλλά ενδιαφέρουσα διαδρομή με μικρές στάσεις στον Ισθμό της Κορίνθου, στην γέφυρα Ρίου-Αντίρριου και στο γεφύρι της Άρτας, όπου τα παιδιά είδαν από κοντά, άκουσαν και ενημερώθηκαν γι αυτά από τους συμμαθητές τους που είχαν αναλάβει το ρόλο του ξεναγού, φτάσαμε το απόγευμα στο μεθοριακό Μπουραζάνι, 55 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Ιωαννίνων και μόλις 3 περίπου χιλιόμετρα από τα ελληνοαλβανικά σύνορα με τους ορεινούς όγκους του Γράμμου και της Τύμφης να το περικλείουν. Η θέα του τοπίου κυριολεκτικά μας έκοψε την ανάσα. Μια 'θάλασσα' από βουνά και στη μέση «ένας παράδεισος», το Μπουραζάνι, με τα πυκνά δρυοδάση, τα απέραντα λιβάδια, τις κοιλάδες και στη μέση ένας ζωοδότης «θεός», ο Αώος.

Η περιήγηση στο πάρκο και η ξενάγηση στη σπάνια χλωρίδα και πανίδα του ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Το μάτι δε χορταίνει, κινείται συνέχεια και παρατηρεί ζώα που ζουν στα εκτροφεία του πάρκου, ελάφια, κρι-κρι, αγριογούρουνα ενώ όλοι οι μαθητές προσπαθούν να απαθανατίσουν ό,τι βλέπουν. Η ενδιαφέρουσα ξενάγηση ολοκληρώνεται με την επίσκεψη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας με τα εκθέματα σχετικά με τους βιολογικούς κύκλους των ζώων, τη χλωρίδα και την πανίδα της Ηπειρώτικης περιοχής, με τη φωτογραφική απεικόνιση σε όλα τα είδη των φυτών, σε όλα τα είδη ορχιδέας, στις πεταλούδες, τα ερπετά, αμφίβια, στις λιβελούλες και στη συνέχεια η διαμονή έγινε σε ένα μοναδικής ωραιότητας και παραδοσιακής αρχιτεκτονικής κτίριο στην καρδιά του παραποτάμιου οικοσυστήματος του Αώου, στη γέφυρα του Μπουραζανίου, μία από τις ομορφότερες τοποθεσίες της Ηπείρου.

Την επόμενη μέρα ακολουθώντας το δρόμο του νερού μέσα από ένα σύντομο μονοπάτι βρεθήκαμε στο νερόμυλο όπου τα παιδιά παρακολούθησαν το μηχανισμό και τη λειτουργία της μυλόπετρας, καθώς και τη χρήση της νεροτριβής και του μαντανιού ενώ ακολουθεί μια πεζοπορική περιήγηση στις όχθες του Αώου όπου δίδεται η ευκαιρία να παρατηρήσουμε την άγρια φύση και να καταλήξουμε στη γέφυρα Μπουραζανίου που δημιουργήθηκε στα πρότυπα της ομώνυμης ιστορικής γέφυρας που κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν το μόνο προσπελάσιμο σημείο του Αώου από τη Νότια προς τη Βόρεια Ήπειρο.

Στις πλαγιές του Γράμμου κείτεται λιθόκτιστη και κεραμοσκεπής η πανέμορφη Κόνιτσα ενώ στο βάθος φαίνονται να ενώνονται τα τρία ποτάμια που διασχίζουν την πεδιάδα της, ο Αώος, ο Σαραντάπορος και ο Βοϊδομάτης, αυτή λοιπόν είναι ο επόμενος σταθμός μας. Μέσα από ένα λιθόστρωτο μονοπάτι φτάσαμε στο παραδοσιακό γεφύρι της Κόνιτσας, το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι της Ευρώπης. πλαισιωμένο από βουνοπλαγιές κατάφυτες από οξιές, χωμάτινα μονοπάτια που οδηγούν σε φαράγγια και να το διασχίζει ο Αώος, από τους ελάχιστους ποταμούς με καταγάλανα νερά. Στη συνέχεια περπατήσαμε στα πλακόστρωτα στενά του χωριού Μονοδέντρι, ένα από τα 47 Ζαγοροχώρια με τα παραδοσιακά αρχοντικά και τη Ριζάρειο Σχολή και βρεθήκαμε στη Μονή της Αγίας Παρασκευής κυριολεκτικά μπαλκόνι στο φαράγγι του Βίκου που θεωρείται εθνικός δρυμός. Αργά το απόγευμα επισκεφτήκαμε τη μονή της Μολυβοσκέπαστης, έργο του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου Πωγωνάτου, όπου με κατάνυξη παρακο­λουθήσαμε τους Χαιρετισμούς.

Την επόμενη μέρα τα παιδιά στο Πέραμα Ιωαννίνων επισκέφτηκαν το Μουσείο «Πετρόχειλου» γνώρισαν τα πετρώματα της περιοχής, παρα­κολούθησαν ντοκιμαντέρ με θέμα τη δημιουργία των σπηλαίων και με τρενάκι φτάσαμε στο σπήλαιο. Εντυπωσιαστήκαμε από την ομορφιά του σπηλαίου ενώ το μουσείο Βρέλλη με τα κέρινα ομοιώματα μας οδήγησε στα μονοπάτια της ελληνικής Ιστορίας και ιδιαίτερα στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Μετά από μια διαδρομή μέσα από πολλά τούνελ, φτάσαμε στο Μέτσοβο, μια πόλη που απλώνεται στα βουνά της Πίνδου, πανέμορφη, θαρρείς βγαλμένη από τα παραμύθια, απόλυτα εναρμονισμένη με το περιβάλλον, βουνό, πράσινο, σπίτια, άνθρωποι, όλα συνταιριασμένα απόλυτα.

Το απόγευμα επισκεφτήκαμε τα Ιωάννινα, την πανέμορφη πρωτεύουσα της Ηπείρου με τη λίμνη Παμβώτιδα και το νησάκι της, μια πόλη δεμένη με θρύλους που συνδέονται με το όνομα του Αλή πασά και της κυρα-Φροσύνης. Την επόμενη μέρα αφήσαμε «τον κήπο της Εδέμ», το Μπουραζάνι και πήραμε το δρόμο της επιστροφής ακολουθώντας άλλη πορεία τώρα, μέσω Εγνατίας οδού περάσαμε από Γρεβενά, Καλαμπάκα και ανηφορίσαμε για τα Μετέωρα. Η θέα των μοναστηριών, σκαρφαλωμένα πάνω στα βράχια μας κόβει κυριολεκτικά την ανάσα, θέλουμε να μείνουμε κι άλλο όμως ο χρόνος πιέζει έτσι συνεχίζουμε προς Πειραιά όπου και επιβιβαστήκαμε στο πλοίο για Ηράκλειο.

Η εκπαιδευτική αυτή επίσκεψη έδωσε την ευκαιρία στους μαθητές μας να γνωρίσουν την παραμεθόριο αυτή περιοχή της χώρας μας, να απολαύσουν το φυσικό περιβάλλον της Ηπειρώτικης γης, αυτό το θεσπέσιο περιβάλλον που στα μάτια όλων εμάς των κατοίκων του νότου φαντάζει εξωπραγματικό. Επίσης τους ευαισθητοποίησε ώστε να αναπτύξουν στάσεις και συμπεριφορές με προοπτική στο μέλλον ως ενεργοί πολίτες να συμβάλλουν στην προστασία της οικολογικής ισορροπίας και στην εξασφάλιση της καλύτερης ποιότητας ζωής ενώ γενικότερα έφερε τους μαθητές μας σε επαφή με τα ήθη και έθιμα της Ηπείρου και τους «φόρτωσε» γνώσεις και εμπειρίες!